கண்டறியப்பட்ட நோய் குறித்த உரையாடல்களைத் தொடங்குதல்

மோசமான செய்திகளைப் பெறும்போது நமது முதல் எதிர்வினை, பெரும்பாலும் கவலையாகவோ, உதவியற்றவர்களாக உணர்வதாகவோ, நிராகரிப்பதாகவோ இருக்கும். முதுமைக்கால மறதி நோயின் லேசான மற்றும் அதிகரிக்கும் தன்மை, அதனை மூப்படைதலின் இயற்கையான சிரமமாக கருதி அறிகுறிகளை அலட்சியப்படுத்த மக்களுக்கு வசதியாக உள்ளது. இது ஏதோ கவனிக்க வேண்டியதன் அறிகுறி என்றோ, முதுமைக்கால மறதி நோயின் சாத்தியமான அறிகுறி என்றோ நாம் பேசினால் அது நிராகரிக்கப்படும் அல்லது நமது விளக்கம் மறுக்கப்படும். வீட்டில் அடிக்கடி பொருட்களைத் தவறாக வைப்பது “எனக்கு மிகவும் மறதி வந்துவிட்டது” என்ற பதிலைத் தூண்டலாம், மேலும் ஒரு வயதான நபரின் மனநிலை மாற்றங்கள் சிலருக்கு அவர்கள் நியாயமின்றி நடந்துக் கொள்வதைப் போல அல்லது பிறரின் கவனத்தைத் தேடுவது போல தோன்றலாம்.

முதுமைக்கால மறதி நோயைக் கண்டறிவதன் முக்கியத்துவத்தை அளிக்கும் வகையில் அதனை ‘வரையறுக்கும் ஒரு சம்பவத்திற்காக’ காத்திருப்பதற்குப் பதிலாக, அவர்களிடம் உண்மையை மெதுவாக எடுத்துக் கூறுங்கள். அவற்றிற்கு சாக்குப்போக்கு சொல்வதையும் அறிகுறிகளைக் அற்பமாகச் சொல்வதையும் நிறுத்துங்கள். நீங்கள் கவனிக்கும் அனைத்து அறிகுறிகளையும் அடையாளங்களையும் சுட்டிக்காட்டாமல், அவர்கள் விஷயங்களை இணைத்துப் பார்க்க அவர்களுக்கு உதவ முயற்சியுங்கள். முன்கூட்டியே அறிகுறிகளை அடையாளம் கண்டு, நோயறிதலை நோக்கி அவர்களை வழிநடத்தும் நோக்கத்துடன், முதுமைக்கால மறதி நோயின் அறிகுறிகளைப் பற்றிய தகவலை நுட்பமாக அவர்களிடம் சொல்லுங்கள், அது அவர்கள் மறுக்க முயற்சிப்பதை படிப்படியாக அவர்களுக்கு உணர வைக்கலாம்.